4 ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΦΟΝΙΚΗ ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΛΥΚΟΡΕΜΑ ΚΑΙ ΑΝΩ ΖΟΥΓΚΛΑ
Η περιοχή ακόμα αντανακλά τις εφιαλτικές εκείνες στιγμές.
Σήμερα κατάλαβα για τα καλά ότι θα πρέπει να περάσουν αρκετά χρόνια για να μην μας θυμίζουν καθημερινά οι πληγές της περιοχής την μαύρη αυτή 23 Ιουλίου του 2018.
Στην Λεωφόρο Μαραθώνος στρίβω μέσα στο στενό και αντικρίζω τα πρώτα καμένα σπίτια που κάποτε φιλοξενούσαν ανθρώπους και κατοικίδια κάτω από την σκιά και την δροσιά των πεύκων. 
Συνεχίζω αντικρίζοντας δεξιά και αριστερά κατεστραμμένα σπίτια, το τοπίο θυμίζει της εικόνες που μόνο από την TV γνωρίζω όταν υπάρχει ρεπορτάζ από πόλεμο.
Όλες αυτές οι εικόνες θέλουν γερό στομάχι… πουθενά ζωή, ησυχία και ξαφνικά με υποδέχεται αυτή η γλυκιά φατσούλα… ξεμυτίζοντας κάτω από την πόρτα… Φαντάζομαι ούτε αυτό το γλυκό σκυλί δε θέλει να ζει σε αυτό το τοπίο. Το σπίτι του καμένο, μία Ελληνική σημαία στο βάθος αφήνει να νοηθεί ότι ο ιδιοκτήτης έρχεται ακόμη στην παλιά του οικία.
4 Μήνες μετά και ο κρατικός μηχανισμός παίζει με ανθρώπινες ζωές!
Τέσσερις Μήνες μετά και ακόμα αναζητάμε δικαιοσύνη!
Τέσσερις Μήνες μετά και παλεύουμε με ένα αλυσοπρίονο να καθαρίσουμε όλη αυτή την έκταση!
Τέσσερις Μήνες μετά και με 3-4 Φορτηγά μαζεύουμε αποκαΐδια τεράστιας καμένης έκτασης! Τέσσερις Μήνες μετά…
δεν υπολογίσατε την οργή χιλιάδων ανθρώπων, δεν υπολογίσατε την οργή των οικογενειών των θυμάτων, δεν υπολογίσατε την ήδη ψυχικά επιβαρυμένη κατάσταση από την άσχημη οικονομία στην Ελλάδα για τα δικά σας αίσχη!
ΔΕΝ ΜΑΣ ΥΠΟΛΟΓΊΖΕΤΕ, ΑΛΛΑ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΣ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΕΙ!
